Sevdiklərimizdən də, inandıqlarımızdan da o qədər yalan eşidirik ki…
İnansaq da, inanmasaq da, hisslərimizi dəyişmək heç zaman asan olmur.
Yalanların səbəblərinə etimad qazandırmağa çalışırıq. Təbii ki, hamımız yox…
Sevgisi bir anda nifrətə çevrilənlərimi qınayaq? Pislikdə yaxşılıq axtaranlarımı?
Mürəkkəb həyat yolu əzabsız keçmir. İnamsızlığın acılarından qurtulmaq istəyənlər də, zalımlığa öyrəşənlər də ya təzadlara çözüm tapır, ya da yalnızlığa öyrəşər.
Pisliyə inam pislik gətirir. Pisliyə bəraət tapan yaxşılığı ilə yaşayır.
Sevmədiyimiz insanlara inamsızlıq isə rahatlıq simptomu yaradır. Öz duyğularına inam yaradır.
Seviriksə inanırıq, inanırıqsa sevirik. Əks halda hücum hardan yaranır?
Həyatın gözlərinilməz tale hücumu hisslərimizi necə qarışdırır?
Xarakter önəmli olsa da, tale yükü onu da dəyişdirir.
Məncə zəif, xarakterli, ürəyi təmiz insanlar daha çox aldanır.
Onlara “hücum” da bu səbəbdəndir.
İstədiklərini əldə etmək istəyənlərin tələsinə düşdüklərini də onlar çox gec anlayırlar.
Bunu bağışlayanlar, unudanlar da var. Tale yükünə çevirənlər də, təmiz hissləri bulanlar da, həyatın oyunu hesab edənlər də…
Hər hansı halda sevdiklərimizin yalanı qəlbimizə zərbədir. Deyirlər, yalanın böyüyü, kiçiyi olmur. Məncə odur, ancaq onların hər birinin zərbəsi, ağrısı olur.
Sevdiklərinə inanaraq yaşayanlar da var, inandıqlarını sevmək isə həyat yolunda açılan tale qapısına rast gələnlərindir.
Bu həyatda hər hansı sualın dəqiq cavabı yoxdur. Elmi tapıntıların belə. Ürək rahat yaşamağın yeganə yolu, baş verənlərin səbəblərinin həyatın sınağından, imtahan dünyasının suallarına, qəlbin cavabından asılı olmasını dərk etməkdir.

Sənubər Səhər